Bir gün döneceğim anne en görkemli halimle ve senli yüreğimle
Bir gün döneceğim sana ilk gün ki gibi güleceğim
ve sen üzülmeyesin diye başımı göğsüne dayayıp ağlamayacağım
Anlatmayacağım sana sensiz neler çektiğimi dertlerimi ve sensiz
günlerimi
Kansız
Sancısız işkenceleri tutunca ellerini bakınca o savaşçı gözüne
Mutlu hıçkırıklarla haykırmak isterdim
Ama her geldiğimde sen sorduğunda
Binlerce yalan söylüyorum dertleşemiyorum seninle
ve gidişlerde o yorgun yüreğinle ardımdan el sallarken sen bana
Belki anne
Canından can verdiğin beni
Ağlayan yüreğime gömüyor seni bedenime iki can gibi gidiyorum
bana yalan söylememeyi öğreten sana
Ayrıldığımda iyiyim Anne diyerek yalan söylüyorum her ayrılıkta
her vedada
Sensiz bu şehirde
Puslu gecelerde öyle çok özledim ki anne
Ayrılık
Yaralı bir kuşun kanadından
Ağaçlara, dallara, yapraklara çarparak
Bir taş gibi yere düşmek ve toz olmak gibi
Varlığın varlığım olacak anne yokluğun yokluğum
Yürüyorum sensiz anne bu baş kaldıran sokaklarda
ve imzalar duvarlarda
ve sen yanı başımda
Ayrılıklarda bedenine aldığım seni
Bazen isyanım oluyorsun
Bazen sevincim
Bazen bir şiir oluyorsun anne bir şiir
Titreyen ellerin, yorgun gözlerin ve sevgi dolu yüreğin
unutulmayacak anne
Su gibi
Ekmek gibi
Kutsak olan ne varsa hepsinin adına yemin ediyorum okunacak anne
Okunacak
ve gözyaşları
Bir şafak vakti
Belkide baharda
Ebediyen hiç akmamacasına durulanacak
Erdoğan Gülmez 05.04.1994