Kayboldum yalanlar deryasında
Şekilli şekilsiz ahmaklık aynasında
Gördüğüm dünyada kör olmuş benliğim
Bu ben miyim diye sorup duruyorum cevap yok
Söyle bana ey ayna bu ben miyim
Kendimde miyim
Yalancı ettiğim bu ben miyim
Hangi yolun başında başladık yalancı ettiklerimizi
Kendine gelsene be hadi dünya
Ne kaldı ki şurada ölüme
Neyin eksik ki yada fazla
Toprağın doyurmadığı ne var ki hadi söyle
Kendine gel be hadi dünya
Ölümün kıyısında tüm dalgalar sönüp gider
Neden ki alemim sahibi gibi yaşamak
Yaşlanmaya karşı savaşmak
Zamana ne teslim olmamış ki söyle
Hadi be yeter be zalim incitme beni
Akıl almaz bir yerde akılsızca geldim sana
Kendime gelemedim senden bana
Dert diye taşıdığım binlerce bedende ayrı ayrı çürüyüp gidiyorum ama gelemiyorum kendime
Bırak yeter beni hadi be kendine gel ey dünya
Zalime zalim demeyen aptallarından yoruldum
Kendisinden değil diye alkışlanan zulüme
Susan yada boş şak şak yavşakların içinde
İçim dışıma çıkmış vaziyette yaşamak yoruyor
Hadi be kendine gel
Gece gündüz arası gel git değil ki yaşamak
Eğri doğru arası bir elif var iken
Kuldan medet uman köpeklerle yaşamaktan
Al gülüm ver kolunu bacağını bacak arası zavallı bir alemde uçkur arkası hak muhabbeti yapan bir alemde doğrular kanadı kırık puşt gibi piç kurusu dillerde dili şeyinde şeyi şeyinde neyi neresinde belirsiz durumlarda bir dünyada yaşamak ile yaşamamak arası bir hal işte benim kisi
Son sözüm bu sikilesi zamanın aklımı siktiği yer he neresi ise inan ki onu da bilmiyorum
Noktasız virgülsüz yaşıyorum baş aşağı bir ünlem gibi hep başımda bir şemsiye misali sorulara kendimce kendimde aşmaya çalışıyorum ama bulamıyorum çare yine de bu zulümü kendime yapmadan edemiyorum
Sana mı kaldı diyeceksin deme
Bana yada sana kalmadı ise neden geldik bu dünyaya ama içine şıçıp gidenlerin ağzına sıçmakta lazım şimdi sizedir sözüm
Bir yanından düzeltmeden içine sıçıp sıçıp giden ve bu yazıyı okuyup anlayan her kim var ise SAYGILARIMLA ağzınıza sıçayım hepinizin ulan yavşaklar
Ali Boybeyi