Sükut sofrasında ekmek isterim kuru olsun bir yudum su kafi
Ne aklımı yiyeyim ne de haksız bir lokma
Sadece sükut olsun
Sükut meydanında yiğitçe bir ölüm isterim bağır çağır yalvar yakarsın acılı olsun hayatım gibi kısa ve öz oldun bu sefer
Sükut sofrasında aşk isterim o bana baksın
ben onun göz nurundan yanayım ama o canımın acıdığını bilmesin
Sükut toprağına düşsün bedenim su gibi düşeyim toprağa toprak incinmesin can vereyim can olayım toprağa yeniden yeniden doğayı bin şükür her bir doğuşta
Sükut işte aklımın duvarlarından yollarına dolambaçsız ıssız düz bir yol inişsiz ve çıkışsız bir yol sana
Beni ben eden içimdeki sana gelmek ve gitmek olmadan eksiksiz tastamam
Sükut içinde bir sofrada bir lokma kursağa takılmadan incitmeden incinmeden ihtiyaç kadar ne eksik ne fazla
Sükut toprağına bir ölüm bir çukurda çukurda ben ölümde yaşamak inadına bin yıl deselerde bu bedene bu günah ağır gelir artık sükut hafifletir mi bilmem ki
Dilsiz bir dünyada bu kadar gürültü beni yer bitirir yeter diyesim geliyor ama kudurmuş bu aleme söz yetmez ki kıyamet yeter gel gör ki zaten kıyamet daha ne olsun ki kıyan kırana bir dünyada kıyamsız kıyamet kopar ama kimse duymaz görmez bilmez
Sadece bir dirhem skut
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)