Mevlana'nın şemse olan aşkta sevdim seni
Ayrılığında yıkılıp varlığınla doğdum
Eğilip büküldüm onların aşkında
Yandıkça yandım döndükçe savruldum aleme
İki seste bir nefes gibiydik binlerce kelime var olduk alem döndükçe
Bazen rumi gibi kaldığım yerde bir ağaç gibi kök saldım olduğum yerden tüm aleme
Bazen şems gibi tüm alemin üzerine saldım ışığını kör oldum ışığının nurunda
Yokluğun ölüm olmasa da ne olsa gerek tatmadan ölüm anlatmak gerek
Gözümden düşen ile alemi boğmak gerek gel ey ışığım
Kalbime doğ şimdi şems gibi
Ali boybeyi
